Salon masażu warszawa

Witajcie,

Dziś postanowiłam skorzystać z prezentu urodzinowego od mojego Jasia.
Mineło już prawie dwa miesiące od kiedy otrzymałam voucher do wykorzystania w jednym z nowo powstałych salonów masażu w Warszawie.

Postanowiłam wykorzystać samotny weekend (Jasiek wyjechał gdzieś z chłopakami) i zafudnować sobie odrobinę rozkoszy :)

Gabinet masażu mieścił się w Warszawie na Woli. Pierwsze wrażenie bardzo pozytywne. Czysto, elegancko, uśmiechnięty zespół masażystów i ogólnie miła atmosfera.

Zdecydowałam się na masaż tajski. Coraz więcej o tym można przeczytać w Internecie, a w sumie w Warszawie mało salonów masażu tajskiego czy też balijskiego.
Nie myśląc długo wybrałam tajski masaż twarzy oraz masaż całych pleców(bardzo obolałych po całym tygodniu pracy) olejami.

Przede wszystkim atmosfera w gabinecie masażu była niecodzienna. Tajska masażystka wprowadziła mnie do pokoju pełnego świec, gdzie stało eleganckie łóżko zaprojektowane specjalnie do masażu tajskiego.
Porozumiewalysmy sie bez słów, kazała mi się położyć i miękkimi ruchami zaczeła wprowadzać mnie w stan relaksu. W salonie ledwo dało się słyszeć orientalna muzykę, pachniało też egzotycznymi kadzidłami, a światło było stłumione.

Masaż tajski podobno jest idealny do wygładzania zmarszczek , jeśli chodzi o twarz oraz okolice twarzy.


No nic starczy tych przyjemności. Czas przygotowywać się do kolejnego stresującego tygodnia w pracy :(

Pozdrowionka
Wasza blogerka

Masaż stóp

LECZNICZY MASAŻ STÓP - REFLEKSOLOGIA

Refleksologia jest zabiegiem wykonywanym na specyficznych punktach stóp. Masaż ten opiera się na teorii, dowodzącej, że każda część ciała ma związek dokładnie określonymi punktami stóp i wywieranie nacisku na te punkty może stymulować naturalne siły leczące ciało przy mniejszych schorzeniach.

W teorii masażu stóp ciało dzieli się na 10 stref lub kanałów energetycznych, zwanych południkami, biegnących od stóp do głowy i w dół ramion, aż do dłoni o rozłożonych symetrycznie po 5 z każdego boku. Każdy organ i część ciała leżą wzdłuż jednej lub większej liczby tych stres. Do lokalizowania punktów refleksyjnych w masażu stóp wykorzystywana jest mapa stopy. Refleksolodzy uważają, że niedomogi ciała można wykryć, określając wrażliwość odpowiadających im punktów refleksyjnych na stopie. Oddziaływując na nie, można przywrócić przepływ energii w ciele i zdolność do samo leczenia organizmu.

Ciężar ciała może także sprawiać problemy w stopach, na przykład obrzmienia oraz gromadzenie się kryształków wapnia. Masaż stóp pomaga poprawić krążenie i pozbyć się złogów. Masaż stóp to także wspaniały zabieg sprzyjający relaksacji oraz dobremu samopoczuciu. Każda stopa zawiera tysiące zakończeń nerwowych, przez co jest bardzo wrażliwa i silnie reaguje na leczniczy dotyk.

Lewa i prawa stopa: lewy i prawy bok ciała

Palce u nóg: głowa i szyja

Poduszki dużych palców u nóg: klatka piersiowa, płuca i barki

Podbicie stopy: przepona i talia

Pięta: miednica

Wewnętrzna strona stopy: kręgosłup

Zewnętrzna strona stopy: ramię, bark, dolna część pleców, biodro, noga, kolano

Kostka: układ rozrodczy

Masaż stóp może być skuteczny w przypadkach, gdy jakieś miejsce ciała jest bolesne lub chore i bezpośredni kontakt nie byłby odpowiedni. Jest także wygodna z uwagi na to, że pacjent nie musi być rozebrany. Poprawia krążenie krwi, pomaga wydalić złogi, rewitalizuje i relaksuje

Masaż tajski

Masaż tajski ma na celu przewrócenie harmonii organizmu - odblokowuje przepływ energii, pozytywnie oddziałuje na krążenie krwi i limfy, wzmacnia układ odpornościowy organizmu, a także rozluźnia mięśnie i poprawia sprawność ruchową. Jednocześnie zapewnia głęboki relaks, który wywołuje w organizmie wiele pozytywnych zmian prowadzących do przywrócenia równowagi i harmonii.

Masaż to wspaniały sposób na zmęczenie i stres. Poprzez dotyk, zapach i relaksacyjną muzykę każdy może zapewnić sobie odpoczynek i odprężenie. Masaż tajski oddziałuje na ciało w sposób, który prowadzi do kompletnego uzdrowienia ciała, energii i umysłu.

Co to jest masaż tajski?
W Tajlandii masaż tajski znany jest jako masaż starożytny lub tradycyjny. Składa się z kombinacji akupresury, Shiatsu i elementów jogi. W trakcie masażu następuje bardzo powolne i rytmiczne uciskanie określonych punktów energetycznych na ciele, co powoduje uśmierzenie bólu i uwolnienie od napięcia.




Masaż tajski bywa nazywany jogą dla leniwych, ze względu na to, że masowana osoba przyjmuje w trakcie masażu wiele pozycji właściwych dla jogi. Masaż zaczyna się od stóp. Kierując się w kierunku głowy, ciało jest delikatnie poruszane, rozluźnione i rozciągnięte. Masaż tajski wykonywany jest w ubraniu, na podłodze, na rozłożonej macie lub lekkim materacu. Osoba poddawana zabiegowi przyjmuje wiele różnych pozycji wywodzących się z pięciu zasadniczych postaw - leżenia tyłem, przodem i na boku oraz postawy odwróconej i siedzącej. Ważnym elementem jest medytacyjny stan, dlatego też masaż tajski wykonywany jest zazwyczaj w ciszy, która pozwala na koncentrację i refleksję.

Tajski masaż KLASYCZNY
Wykonuje się go bez użycia olejków i przez ubranie. W masażu tajskim przede wszystkim uciskane są określone punkty na całym ciele - począwszy od stóp, a następnie kolejnych partii ciała idąc w kierunku głowy. Masaż tajski wykonywany jest nie tylko dłońmi ale także kciukami, nadgarstkami, przedramionami, a nawet łokciami, kolanami i stopami.

Tajski masaż OLEJKAMI
Masaż relaksujący i rewitalizujący z zastosowaniem olejków aromatycznych - ekstraktów z lawendy, palisandra, pranjipani, drzewa sandałowego, różanego, miętowego ylang-ylang (jagodlinu wonnego). Masaż jest połączeniem technik akupresury z elementami masażu ajurwedycznego. Usprawnia układ odpornościowy oraz nerwowy. Relaksuje i uwolnia od stresu. Uśmierza ból ramion, karku, szyi, pleców, miednicy i nóg. Przyspiesza wydalenia nadmiaru wody z organizmu, poprzez stymulację układu limfatycznego i krwionośnego.

Tajski masaż GŁOWY, RAMION I PLECÓW
Połączenie różnych technik masażu, mające na celu wyeliminowanie zarówno pourazowych jak i chronicznych bólów różnych części kręgosłupa. Z pomocą relaksujących maści mentolowych i kamforowych, ucisk i bolesne napięcia całego obszaru pleców, karku, szyi i ramion zostają wyeliminowane. Ten typ terapii jest niezwykle relaksujący i odprężający.

Tajski masaż ZIOŁOWYMI STEMPLAMI
Wykonywany jest za pomocą specjalnie przygotowanych bawełnianych stempli (woreczków), w których znajdują się rozdrobnione zioła i przyprawy, między innymi: imbir lekarski, cynamonowiec kamforowy, trawa cytrynowa, limonka kaffir, liście eukaliptusa, kurkuma. Stemple podgrzewa się aby uwolnić zawarte w ziołach olejki eteryczne, a następnie masuje się nimi ciało. W miarę jak stają się coraz chłodniejsze rośnie intensywność masażu, co powoduje, że zawarte w roślinach substancje czynne uwalniają się i wchłaniają w rozgrzaną skórę. Masaż ziołowy pozytywnie wpływa na stawy i mięśnie. Działa również przeciwbólowo. Poprawia krążenie krwi i limfy, dzięki czemu pobudza przemianę materii i usuwa z organizmu toksyny. Zabieg ten jest niezwykle relaksujący i pachnący!

Masaż kamieniami

Masaż gorącymi kamieniami łączy w sobie oddziaływania zarówno termoterapii, drenażu, akupresury, aromaterapii jak i masażu szwedzkiego. Podstawę główna stanowi szerokie działanie na termoreceptory znajdujące się w skórze pacjenta. W wyniku oddziaływania odruchowego dochodzi do podniesienia temperatury okolic masowanych i wtórnego rozszerzenia naczyń krwionośnych. Reakcja ta wpływa tym samym na zwiększenie pojemności łożyska naczyniowego. Odpowiedni nastrój, zastosowanie olejków eterycznych oraz odpowiednio dobrana muzyka wpływa kojąco na pacjenta, hamując działanie układu limbicznego zmniejszającego ogólne napięcie nerwowe. Obszerność oraz siła bodźca wpływają na wytworzenie dużej ilości enkefalin w C.U.N.

Masaż segmentarny

Masaż segmentarny, jako jeden z rodzajów masażu jest zabiegiem fizykalnym. Składa się z szeregu chwytów i opracowań, których ściśle określona technika i kolejność wykonywania, przy uwzględnieniu zasad dawkowania, pozwala na wykrywanie i usuwanie zmian chorobowych na drodze odruchowej.

Jest masażem diagnostycznym. W odróżnieniu od masażu klasycznego, masaż segmentarny znajduje szczególne zastosowanie w leczeniu chorób narządów wewnętrznych.

Twórcami masażu segmentarnego są: masażysta O.Gläser oraz doc. dr med. W. A. Dalicho. Na podstawie kilkunastoletniej działalności praktycznej, w oparciu o prace innych badaczy zajmujących się czynnościowymi wzajemnymi oddziaływaniami narządów i tkanek organizmu, opracowali i opublikowali masaż segmentarny.

Metoda ta uwzględnia wszelkie możliwe zmiany odruchowe powstające w różnych tkankach i podaje sposoby ich usuwaniu poprzez zastosowanie szczegółowych, ściśle określonych rękoczynów. Ze względu na wywieranie znacznego wpływu na funkcjonowanie narządów wewnętrznych oraz możliwość leczenia i usuwania zmian odruchowych w narządach i tkankach metoda ta jest uzupełnieniem masażu klasycznego.

Wskazania do stosowania masażu segmentarnego

Zakres wskazań do stosowania masażu segmentarnego obejmuje wszystkie wskazania do masażu klasycznego, poszerzone o schorzenia narządów wewnętrznych.

Głównymi wskazaniami są:

- czynnościowe i przewlekłe choroby narządów wewnętrznych,
- zaburzenia krążenia,
- czynnościowe, zwyrodnieniowe i przewlekłe gośćcowe choroby kręgosłupa, stawów i tkanek miękkich,
- stany pourazowe (skręcenia, zwichnięcia, złamania)
- zaburzenia wegetatywnego układu nerwowego,
- zaburzenia w funkcjonowaniu gruczołow wewnątrzwydzielniczych.

Przeciwwskazania:

- wszystkie ostre bakteryjne zapalenia tkanek i narządów wymagające interwencji chirurgicznej,
- wszystkie zakażenia ogólne przebiegające z wysoką temperaturą,
- ostre stany zapalne,
- choroby nowotworowe,
- krwawienia i krwotoki oraz groźba ich wystąpienia.

Masaż kręgosłupa

Ma na celu przywrócenie ruchomości kręgów i ich właściwego położenia. Szczególnie wskazany przy skrzywieniach kręgosłupa, skoliozie, przeciążeniach. Działa odprężająco i tonująco na mięśnie grzbietu.

Masaż

Masaż jest jedną z najstarszych dziedzin wiedzy lekarskiej. Wywodzi się z Indii i Chin, gdzie wchodził w zakres rytuału religijnego. Już 3000 lat p.n.e. odnotowano w dziele chińskim Kung-Fu wzmiankę o leczeniu za pomocą masażu.

W okresie medycyny sakralnej kapłani zalecali jego stosowanie, tak jak i wód mineralnych, w czasie spełniania obrzędów, które były częścią kultu religijnego i jednocześnie miały znaczenie lecznicze. Dopiero Hindusi w swej księdze mądrości Weda pochodzącej z 1800 roku p.n.e. podają dokładne wskazówki wykonywania masażu.

W okresie medycyny sakralnej kapłani zalecali jego stosowanie, tak jak i wód mineralnych, w czasie spełniania obrzędów, które były częścią kultu religijnego i jednocześnie miały znaczenie lecznicze.
Dopiero Hindusi w swej księdze mądrości Weda pochodzącej z 1800 roku p.n.e. podają dokładne wskazówki wykonywania masażu. Z czasem masaż odpadł od rytuału religijnego i chociaż wszedł w zakres leczenia, medycyna oficjalnie nie zajęła się nim. Jedynie z króciutkich przekazów pisemnych wiemy, że lekarze w niektórych chorobach zalecali masaż, o czym świadczą wzmianki w dziełach Hipokratesa, Celsusa i Galena.
W Grecji masaż miał szczególne znaczenie dla sportowców biorących udział w igrzyskach olimpijskich. Nie był to masaż w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, lecz raczej namaszczanie przez natłuszczanie ciała oliwą przed zawodami. Namaszczanie i nacieranie były pierwszymi w świecie zabiegami, z których rozwinął się wiele lat później masaż zwany klasycznym.
W kronikach historycznych państwa rzymskiego znajduje się notatka, że Juliusz Cezar, cierpiący na rwę kulszową, leczony był masażem z zastosowaniem głaskania, szczypania i ugniatania. Stąd wniosek, że tak Grecy, jak i Rzymianie rozumieli wartość masażu i stosowali go jako zabieg leczniczy, sportowy i kosmetyczny.
W niektórych krajach słowiańskich, a wiemy na pewno, że w Polsce do połowy XIV wieku, istniały nawet łaźnie parowe, w których po kąpielach ludzie poddawani byli klepaniu rózgami w celu poprawy ukrwienia tkanek.
Średniowiecze było okresem zahamowania rozwoju nauki i lecznictwa. Należy przypuszczać, że w okresie tym masaż był również zaniedbany.
O masażu w całym tego słowa rozumieniu można mówić dopiero w XVI w. Został on wskrzeszony we Francji przez znakomitego chirurga i lekarza Ambrożego Pare (1517-1590). Jest on również twórcą masażu metodą uciskową. Pare zaobserwował, że głaskanie obolałych po operacji miejsc przynosi nie tylko ulgę w cierpieniu, ale również wywołuje zmiany w skórze, a nacieranie wywiera wpływ na mięśnie. Po raz pierwszy w dziejach medycyny lekarz ten zapisał swą obserwację i zaczął stosować masaż jako oficjalną, lekarską metodę leczenia. Dlatego w historii medycyny mówi się o Ambrożym Pare jako o wskrzesicielu masażu, gdyż on pierwszy nie tylko przywrócił stosowanie masażu, ale ponadto przeprowadził badania nad jego fizjologią.
W dziejach masażu znaczną rolę odegrał również filozof angielski Bacon Werulamski (1561-1626), który zasady masażu opierał na wchodzącej wówczas w życie mechanoterapii Następnym krokiem naprzód w dziejach rozwoju masażu są badania Friedricha Hoffmana (1606-1672), jednego z najznakomitszych ówczesnych lekarzy. Należał on do tych nielicznych wówczas medyków, którzy byli gorącymi zwolennikami naturalnych metod leczniczych.
Prawdziwy jednak rozwój masażu leczniczego nastąpił dopiero na początku XIX w. dzięki lekarzom szwedzkim. Oni to opracowali metodę terapeutyczną i higieniczną zwaną popularnie „szwedzką gimnastyką", której częścią składową był także masaż. Po raz pierwszy spod pióra lekarzy wyszedł opracowany system stosowania masażu w poszczególnych chorobach i w profilaktyce. Największe zasługi położył Per Henrik Ling (1776-1839), szwedzki lekarz, założyciel Centralnego Instytutu Gimnastycznego w Sztokholmie. Mniej więcej w tym samym czasie we Francji lekarz Martin de Lyon wyleczył samego siebie z uporczywego lumbago za pomocą masażu.
Szkołę masażu klasycznego stworzył lekarz holenderski Johan Mezger z Amsterdamu (1839-1909), którego uważa się za twórcę „masażu naukowego". Po raz pierwszy bowiem został opracowany w osobnym dziele cały system metod masażu oraz wskazań i przeciwwskazań opartych o doświadczenia i badania własne autora oraz niebogatą literaturę.
Od czasów Mezgera datuje się stosowanie masażu w klinikach najpierw chirurgicznych, a następnie w innych oddziałach klinicznych, nie wyłączając laryngologicznych i okulistycznych. Szczególnie dobre wyniki osiągnął Mezger i jego uczniowie w leczeniu masażem chorób stawów.
Do uczniów Mezgera należy zaliczyć również Polaka, profesora Uniwersytetu w Berlinie - Izydora Zabłudowskiego, który jest twórcą oryginalnej metody masażu. U schyłku XIX w. i na początku XX w. Zabłudowski cieszył się sławą niemal europejską i z wielu krajów przyjeżdżali do niego lekarze celem zapoznania się z jego metodą, która do dziś jest stosowana np. w byłej Czechosłowacji. Sława jego była w pełni uzasadniona. W uznaniu zasług powierzono mu kierownictwo Uniwersyteckiego Zakładu Masażu Leczniczego w Berlinie. Należy podkreślić fakt, że w skali światowej masaż po raz pierwszy właśnie dzięki niemu zyskał taką rangę i został zrównany z innymi dyscyplinami wiedzy lekarskiej na poziomie uniwersyteckim. Zabłudowski pozostawił po sobie duży dorobek naukowy, między innymi liczne prace z zakresu masażu ogłoszone w trzech językach: polskim, niemieckim i rosyjskim.
U schyłku XIX w. odbył się Europejski Zjazd Chirurgów. Część programu zjazdu była poświęcona zagadnieniom stosowania masażu w lecznictwie i profilaktyce. W niektórych publikacjach można spotkać opinię, że wyniki obrad tego zjazdu opublikowane w prasie fachowej przyczyniły się w znacznej mierze nie tylko do rozpowszechnienia metod masażu, lecz również do ich spopularyzowania. Pojawiło się bowiem wówczas wielu masażystów „cudotwórców", którzy nie mieli żadnego przygotowania fachowego do stosowania tej metody leczniczej i profilaktycznej. Przyczyniło się to w pewnej mierze do zdeprecjonowania wartości leczniczej masażu. Mimo to, zarówno przed I wojną światową, jak i w okresie międzywojennym, nie zaniechano tej metody leczniczej. Można przytoczyć nazwiska lekarzy, którzy prowadzili badania naukowe nad stosowaniem masażu. Jednakże poziom tych badań nie dorównywał rozmachowi badań wykonanych przez Mezgera i Zabłudowskiego. Masaż nie był nigdy tak popularną metodą leczniczą, jak za czasów Mezgera i jego uczniów.
Jednym z uczniów Mezgera był szwedzki lekarz Zander, który usiłował zastąpić mieszenie ręczne specjalnymi aparatami. Rozpowszechniły się one chwilowo po całym świecie, jednak dalsze doświadczenia pokazały, że - jakkolwiek mogą być w pewnych przypadkach stosowane - nie zastąpią ręki masującego.
Piśmiennictwo polskie u schyłku XIX w. wzbogaciło się o kilka wartościowych pozycji, jak np.: J. Grabowskiego, I. Strabowskiego, J. Zawadzkiego.
W okresie międzywojennym masaż stanowił dość popularną metodę leczenia, zwłaszcza w zakładach i gabinetach fizykoterapii. Wielu lekarzy nie tylko zalecało tę metodę leczenia, ale na podstawie własnej praktyki i obserwacji doskonaliło ją i opracowywało jej modyfikacje. Do zasłużonych na tym polu należą: M.Kosiński i J.Zaorski, którzy pozostawili dorobek naukowy wzbogacający ubogie piśmiennictwo polskie z tego zakresu.
Rozwój chemii i farmacji przygłuszył znaczenie naturalnych metod leczniczych. Przez ostatnie kilkadziesiąt lat obserwowało się odwrócenie medycyny od leczenia uzdrowiskowego, od gimnastyki i masażu.
Dopiero w dzisiejszych czasach zauważa się wielki renesans naturalnych metod leczniczych, a między innymi i masażu. Prowadzi się badania nad działaniem masażu, szkoli się masażystów, zwłaszcza niewidomych, prawie we wszystkich krajach europejskich.

Co to jest masaż?

Masażem nazywamy oddziaływanie bodźcami mechanicznymi na tkanki organizmu, przy biernym zachowaniu masowanego. Masażem leczniczym, nazwiemy taki sposób wykonywania masażu, który przyczyni się do poprawy psychofizycznej sprawności chorego. Znajduje on zastosowanie w profilaktyce, leczeniu i rehabilitacji chorób z zakresu ortopedii, neurologii, ginekologii, pediatrii i chorób wewnętrznych.